Kurduğum küçük bir hayal var aslında
Kendisi küçük ama isteği büyük galiba
Çift kişilik bir huzur mesela
Ve bir ev Duyguların en güzel boyasıyla

Farkettim ki hep soyuttayım
Ama haklılar biraz somut olmalıyım
Hassas yüreklere somutluk karşı dediler napayım
Ben de bu yalana inanmak işime geldiyse napayım

Anlatıldı Tolstoy’un fakir yazarlık yaşantısı
Sandım ki küçükken üretenlerin bu kader işlemesi
Demediler ki sahip olmak değil kötülüğün ham meddesi
Sanatçı olmak için sahip olmadan ilerlenmeli

Bu yüzden sırt çevirdim, mala ve mülke
Lakin kabul edelim fena geldim bu dümene
Alıştım kendim pişirip başkasına yedirmeye
Alıştırdılar manipülasyonla gerçek bu diye

Ah! Kırık kalplerin zehir dolu irinleri
Temizlenmek için kullandılar beni
Aldılar yavaştan sahip olduğum şeyleri
Anlattılar doğru olmaması gereken hikayeyi

Sahip olmayı reddetmiştim hep mala ve mülke
Lakin aydım yalanları otuz birinde
Korumak gerekiyormuş sahip olduğun her şeye
Babam yanlışmış savurganlığın köklerinde

Şu an sahip değilim yere basan bir şeye
Lakin dediğim gibi hayaller kurmaya başladım bile
Belki sahip olurum üç odalı, manzaralı bir eve
Lakin orada yalnız yaşamam ona göre

Yanında olsa mı bir bisiklet
Ama belki de güçlü bir motorsiklet
Lakin istemem araba, bence o bir lanet
Uğraşamam her zaman yapamam tadilat

Belki de bir kedi, benim gibi
İstediği zaman sevdirir kendini
Aç olunca hınçınlaşmasın benim gibi
Yoksa hiç çekemeyiz sonra birbirimizi

Kötü değil aslında hayalini kurdukça
Sahip olmalı ve izim kalmalı dünyada
Belki bir gün okurken kitaplarda
Yiğenlerimde görmek ister ve gelirler amcalarına
Belki de sahip çıkarlar bu mirasa