Beni hiçe sayanların uğruna
Döktüğüm gözyaşları helal mi söylesene
Görülmeyi beklerken kenarda köşede
Kalbimin aynasına bakmamak hata mı sence?

Süslü cümlelerin gölgesinde
Değerimi aradım sebepsiz bedenlerde
Lakin görünen fiziksel kalıpların ötesinde
Kendini bağrına basmak kolay mı söylesene?

Kendime sadık kalmaya çalışırken
Uğradığım ilk ihanet aslında kendimden
Ne kadar sıkı sarılsam da maskenin kemerinden
Kendim bunaldım kalıpların tabutlarından

Ben firavun değilim halbuki
Kendimi kabul etmemem boşluğun kendisi
Özledim artık kendim olmayı
Ve kendimle sevişerek iyileşmeyi

Önceden kabul ettim kütlemin değişkenliği
Lakin olmadığı kanusunda ısrarların manipülasyonları
Sonra hiçe saydım uzaydaki kapladığım alanı
Evrenin kendisinin de budur kızdığı

Kendimin ağırlığını kabul eden ben
Lakin görülmenin yıldızlığına hayranlık üreten
Aslında yardım için yukarlara çıkmak isteyen
Lakin kendine dürüst olmadan ilerleyen

Ben neye sahiptim gerçi?
Kırmaya başlamalı işlemeli kabuğu
Özün ışığını bulup ortaya çıkarmalı
Neye sahip olduğumu anlamalı

Kırdığım ilk kabuk anlayışlardan yapılma
Her kişi ile çok iyi anlaşmakta
Lakin anlaşmalarda kendini saklamakta
Ve olduğunu göstermeyen maskeler yaratmakta

Kırdığım ikinci kabuk duyguların abartısı
Her konuda vardır kostümlü sahne çalışması
Her duygunun maskeleri bin bir yüzlü yansıma
Lakin kendi duygularımla yoktur alakası

Kırdığım üçüncü kabuk çok hoş ve beyfendi
Kadınları aşık eder centilmen ve asil hali
Kalpleri gönülden verirler ve alamazlar geri
Lakin o kalplere hiç ihtiyacım olmaz ki

Kırdığım dürdüncü kabuk ne kavgacı ve asi
Sanırsın başlattı bir Fransız ihtilali
Lider misali altın postu üzerine giymeli
Lakin hiç istemedim ki liderlik etmeyi
Gördüm sonunda sahiplik eklerimi
Edebiyatın ve sanatın ete kemiğe bürünmüş halini
Kalpten evrenini yaratan bu devi
Lakin, her beşer gibi sıradan kendisi

Sahp olduğu mahlası onun umudu
Kitaplar ve animeler de tutkusu
Müzikler ise verir ona huzuru
Sadece eksik başında kendine ait çatısı

Varlığım dünyaya değil ağır
Onlar kabul etmese bile bende varım
Kalbimle bir olup öğrenme hayalim
Beynim dünyaya değil ağır

Sahibim bilgilere ve olacağım dahasına
Öğretip yol göstereceğim Hermes’in anısına
Ve öğrenip anlatacağım Şiron’a olan saygımla
Yazacağım Tanrılarımı mitolojik tutkumla

Sahibim değere siz görmeseniz bile
Hakediyorum küçük şirin bir kulübe
Kapalı dışarda olana, bitene
İçerisinin sıcaklığı bana yeterli

Kitaplarım olacak ve yazacağım çılgınca
Mozart’ın tutkusu ilham oldu bana
Kalbim hayran Da Vinci’nin tablolarına
Ve çok yönlü Atatürk gibi babaya

Sahip olmak ve değerler bunlar
Yazmak, öğrenmek, işlemek, öğretmek
Benim kalbime huzur verir bunlar
Lazım sahip olduklarıma sımsıkı sarılmak