0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
28
Okunma
Kalbimle oturdum istasyonun bankına
Treni beklerken sessizlik hakim gökte
Gecenin yarısı, saat on ikiyi beş geçe
Nereye giderim acaba bu saatte
Konuşmuyoruz gökyüzünün yıldızları eşliğinde
Belki de barışmamızın ilk arifesinde
Tekrar aynı hale gelemesekte
Yıldızların verdiği sıcaklık sayesinde
Nasıl olsa yeniden alışırız birbirimize
Trenin rayları ise değil tek güzergah
Nereye gittiği ise en büyük muallak
Binmesem sığınak değil bu durak
Binsem de bilinmez benim güzergah
Kalbimin yüzünde yorgunluğu hakim
Benimse bekleyişin soğukluğu yüküm
Gelirse tren kararsızlık hakim
Binmemi söylüyor içimde ki alim
Bekliyoruz eski istasyon durağında
Tren ne zaman gelir acaba
Belki de tekrar bakarız yüzümüze
Tekrar ısınır içimiz soğuk kış gününde
