0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
18
Okunma
Aşk…
Bazen insana cenneti tattırır,
Bir bakışla kalbi yakar,
Bir gülüşle dünyayı güzelleştirir.
Ama bazen de en ağır yarayı açar,
Öyle ki nefesin bile acıtır içini.
Ben de sevdim…
Kalbimi birine verdim,
Dünyamı onun gözlerine kurdum.
Gecelerime ışık,
Sabahlarıma umut sandım.
Ama öğrendim ki,
Aşk bazen en kara gölgeymiş,
En güvenilen omuz bile bir gün boş kalırmış.
Şimdi hüzün var ellerimde,
Geçmişin izleri var yüzümde.
Sevgiye aç bir kalp,
Ama inanca kapanmış bir ruh…
Aşka artık güvenmiyorum,
Çünkü bir kere yandı mı kalp,
Ateşe bir daha yaklaşmak zor.
Bıraktım…
Şiirlerim anlatsın içimdeki yangını,
Kelimeler tutsun elimden.
Ben artık aşkı değil,
Sadece kendimi sevmeyi öğrendim.
