0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
34
Okunma
Sigara içerdik eskiden,
seninle aynı odada,
dumanı üflerdik tavana doğru,
sanki gökyüzü ordaymış gibi.
Şimdi kül tablaları boş,
içimde biriken küller
rüzgârla dağılmıyor artık,
yapışıyor yüreğime,
ağırlaşıyor her nefes.
Bir aşk yandı bitti işte,
geriye kalan bu gri toz,
parmak uçlarında iz bırakan,
unutulmayan bir yanık kokusu.
Sen gittin,
ben kaldım külle baş başa,
üflesem uçacak sanıyorum,
ama yok,
yerleşmiş içime,
bir daha kalkmayacak kadar derin.
Ne yazsam olmuyor sevgilim,
bu külü şiire dökmek ahmaklık,
çünkü sen
ateş gibiydin,
ben ise
hâlâ yanıyorum,
yana yana kül oluyorum.
5.0
100% (4)
