Tekildi düşler ve tek elin verdiğini çaldı soytarı gülüşler…
Sancılar da tekildi belki de tekeli insanların:
Hani, gülüşlerin çalıntı olduğu matem akşamları
Sancılı güne uyandı doğa ama biliyordu, biliyordu işte:
Aşk idi adı ve sonlanmayan nakaratı.

Peyda olan sis ve şaşı gözlerinde gezgin ruhların;
Malulen şiir olan keşiş
En çok da yorgun fıtratın beyan ettiği.

Temeli çürük nice insan:
Ah, be şair sanma ki dert sadece sende saklı
Ve sen, şaşkın aşık bilmez misin;
Sevgidir rotası şakayıkların
Unutulmuş parmak arası bir yasın da müdavimleri
Geçimsiz ve mahkeme duvarı iken bazen zaman
İyi de cübbesinden hep mi ninniler dökülür
Matem sabahlarının güne yakarışları…

İklim seyyah;
Yorgun yolcu ve sen hancı
Tamah etmeden tek lokmaya
Sökük dikişleri ve de
En çok da yırtık cübbesi
Gafil avlanan sevgi mağdurları
Sanmayın da hani, yok değil elbet dostları.

Müzmin çağrının
Melankolik sevdanın
Ve özlemin fısıltısı
Kendine dönük yüzü mademki mabedin
Son söz nasıl ki söylenmedi
Düşmez kalkmaz bir Allah
Ve sen, şair sanma asla duyulmaz feryadın
Çileli ömrün çile dolu kazakları:
Bir bir akan gözünden
İstifli sazların kopuk telleri
Ama vardır elbet bir nimeti bir çözümü
Sevecen iklimden arda kalansa o nadide şarkı.

Gün, bu gün
Yarınlarla hemhal kiminin terk edişleri
Mayalanmış hüzün ve kopçası kayıp şu sefil cihanın
Meylettiği illa ki sabır ve şükür
Kör gözlerin aydınlanmasına da daha var vakit
Ve işte şaire ait içten bir akit:
Endamlı bir sesleniş vakit var ya da yok
Kolaylıkla sevenlerin gaipten gelen telaşı
Divanesi yılların
Üstü kapalı bir arzu
Varsa yoksa ölümün telvesi

Suskunlar bir de sunulan zanlar:
Semiren bir d/okunuş
Sağalttığımızdan da öte o yoktan var oluş
Rabbin kudreti en çok da inancın eşkâli
S/onsuzluk ve tutuk bir dil de değil hani
Ötesi berisi şiirde gizli
Geride kalansa Rabbine emanet
Aşkın kaçıncı vukuatı kim bilir?
Ve işte dudaklardan dökülen
Gözlerse temsili bir resim gibi
Nurun çoğaldığı
Nazenin bir fısıltıdan kalansa geride
Hem şair daha ne yazdı ki bunca zaman bunca sene?