A Y R I L I K
zaman derin bir yas tutuyordu ardımızda
etrafı eşeleyen rüzgârların öpüş saatleri çölü üfleyip dağıttığında bir rüyanın en derin yerinde sedef heykeli gülüşlerin kalıyordu geride vebalı ağırdı ayrılığın durgun bir havanın soluğuna kurşun döken simyacıların muskaları gözleri zarif karanlıkları aydınlatıyordu ardımızda eski bir söylemin sakladığı giz beni anlatıyordu "söylediklerimden çok sakladıklarımda gizliyim" göğsümdeki sahraya çıkan hecinler gibi tütsü ayinlerini çalıyorum tapınaklardan ayrılık mektubunda damlayan istanpa mürekkebi erdenlik saraylarımı boyuyor ardından ben uzak şarkıların terk edilmiş vadisinde kalıyorum söylediklerimden çok sakladıklarımda arıyorum kendimi söylediğim tüm sözler nafile ayrılığın içimize değip çekilen sesi matbuat çiçekleri kadar ağır izler bırakır maskesini kaldırır tüm gerekçelerin Şevket TEKİN |