1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
87
Okunma
Hiç kimse mahsun değil
Hiç kimse günahsız değil
Elbet kırılır kalbin
Yine de toplarsın kendini
Çünkü bilirsin,
Karanlığın da bir sabrı vardır
Aydınlığa varmadan önce.
Ve bilirsin,
Sükûtun içindeki gürültü
Hiçbir meydanın kalabalığına benzemez;
İnsanı en çok kendi sesi yaralar,
En çok kendi sesi iyileştirir.
Gecenin ensesinde bir titrek umut
Hâlâ nefes alıyorsa eğer,
Demek ki tükenmişlik bile
Bazen bir başlangıca gebedir.
O hâlde beklerim,
Gölgesi üstüme düşen her kaybın
Bir gün ışığa dönüşmesini;
Ve yüzü suyuna hürmeten edilen
Her duanın
Beni yeniden kuran
O sessiz kapıya varmasını.
9 Aralık salı 2025
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz