Şu çivisi çıkmış dünyada nalına mıhına vura vura etkili bir şiirdi yine

Unutma
Düş ekmeyi yarına.

Yeniden doğmak için küllerinden,
Umudu unutursan,
Kızılca kıyamettir bu.
Zamanın çarkında,
Zaman dolanacak gülüşlere.
O zaman
Mıh gibi tüm vakitler,
Ne eksik, ne fazla.
Dünü bırak, yarın gelecek zaten.
Kendine inan.!
Tebriklerimle.
Şiirle.

her insan,
içinde taşıdığı kırgınlıkları, korkuları ve tedirginlikleri zamanla büyütüp kendine bir zincir örer.
şiirin öznesi bu zincirin ağırlığını taşıyan bir ruhun sözleridir.

insan bazen düş ekmeyi unutur yarına.
unutur, çünkü yarınların toprağı umut kabul etmez hale gelmiştir.

yağmur yağsa yaraya değer gibi acıtır,
güneş doğsa gölgeleri daha koyu kılar.

ama yine de bir şey kalır;
külün içinde saklı, henüz adını bilmediğimiz küçük bir kıvılcım.
kendine küsmüş olsa da sönmemiştir hâlâ
yalnızca bekliyordur.

şirin özü, insanın kendi iç yıkımını fark edişi ve umutsuzlukla verdiği sessiz mücadelesidir
kıvılcımın külle kavgasıdır.

ve zaman dediğimiz,
çarkı ciddiye alınmayacak kadar hoyrat,
ama bir yüzü eskiyecek kadar da inatçıdır.

herkes kendi celladına tutkun olabilir,
ama herkes celladının karşısında bu kadar cesaretli duramaz.

şiirin dili, içsel bir mahkemenin tutanakları gibi.
suçlayıcı, sorgulayıcı, aynı zamanda kendine karşı acımasız bir dürüstlüğe sahip
.

en içten tebriklerimle
sevgili Taylan üstadıma.

selam olsun.