Gel Bana

Gel bana…
Yüreğin üşüdüğünde değil,
Üşümeyi benimle göze aldığında gel.
Zamanın içimize bıraktığı
Bütün eksikleri tamamlamaya
Bir adımın yetsin istiyorum.

Gecenin içinden geçerken
Kendi sesimi duydum:
“Bazı insanlar gelir,
Kalbin yerini değiştirir.”
Sen o değişimin
En sessiz, en derin formusun.

Ben seni çağırırken,
Kelimelerim yorulmuyor artık.
Yorulan hep sensizliğin gölgesi.
İşte bu yüzden,
İçinde ayrılık geçmeyen şarkılarla gel bana,
Aşk sana benzer, mesela.

Bir masanın kenarında bekleyen
Çay gibi ılıyorum sana.
Ne çok sıcak, ne çok soğuk…
Tam dokunulacak bir zamanda duruyorum.
Biraz titrek, biraz kararlı;
Ama en çok sana doğruyken tamamım .

Düşlerimi kapının önüne serdim,
Üzerine basmadan geçme diye değil…
Her adımında eve dönüş hissini bul diye.
Kırılacak bir şey varsa
Zaten içimde çoktan kırılmış;
Sen yalnızca geldiğinde tamamlanacak ne varsa
Eline değince iyileşsin.

Bak, söylemekten korkmadığım nadir şeylerden biri
Seninle mümkün olan sarsıntı.
Kendimi sana anlatırken
Bütün suskunluklarımı da bırakıyorum önüne.
Ve bir kez daha fısıldıyorum:
İçinde ayrılık geçmeyen şarkılarla gel bana,
Aşk sana benzer, mesela.

Kalbim seni çağırmayı bilmese,
Yolları karıştırırdım belki…
Ama sesimin yönü hep sana dönük.
Bir ömrü paylaşmak,
Bir anlık cesarete bakıyor bazen.
Sen gel,
Ben geri kalan her şeyi göze alırım.


Bildiğim en temiz dualarla
En ağır suskunlukla,
En içten çağrımla son kez söylüyorum:
İçinde ayrılık geçmeyen şarkılarla gel bana,
Aşk sana benzer ,mesela.
Hüseyin Erdinç