1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
125
Okunma
Her insan bir mevsime benzer derler,
Sen baharımın en taze çiçeği,
Ben yaz akşamının o usul esen rüzgârı…
Dokunduğunda içimi ısıtan,
Uzaktayken bile adını duyunca
göğsümde filizlenen bir serinlik.
Her insan bir güne benzer aslında;
Sen benim sabahıma düşen ilk ışık,
Gülüşün öğle güneşi gibi içimi kavurur,
Sesin akşamüstü gölgelerine huzur serper.
Ve gece olduğunda…
Sana dair her düşünce
yıldızların bile kıskanacağı bir parıltı taşır.
Sanırım benim mevsimim sensin;
İçimde hiç dinmeyen bir büyü,
Yağmurla güneş arasında asılı kalmış
bir aşk sıcaklığı…
Ne tam bulutsun ne tam mavi gök,
Ama her sabah yeniden doğan
tek gerçek ışığımsın.
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz