1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
75
Okunma
Benden uykumu çalanlar uyuyorlar;
Ben gecenin en ağır sessizliğinde
kalbimin kapılarını açık unutmuşum
Onlar bilmez,
bir insanın kendi içinde düşe düşe
ne kadar yorulabileceğini.
Amansız bir uykuya dalmanın
ne kadar korkunç olduğunu bilmiyorlar;
gözlerini kapattığında bile
içindeki fırtınanın dinmediği
o dipsiz karanlığı tanımıyorlar
Ben sabaha kadar kendimi toplarken
onlar karanlığın arkasına saklanıyorlar
oysa bilseler,
insanı en çok kendiyle baş başa kaldığı
o uykusuz geceler büyütür
Ve sarar yaralarını
Ve yine de…
Ben uyanık kalıyorum,
çünkü onca karanlığa rağmen
içimde hala bir ışık
bir umut taşıyorum
çünkü inanıyorum,
insana
ve Tanrı’ya...
Yazan
Özlem SABA
5.0
100% (2)
Cevap Yaz