0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
107
Okunma
Şimdi Kış: Seni andığım yerde,
Kar yağıyor usulca,
Ama içimde fırtına kopuyor;
Senin adın her tanede
Bir bıçak gibi saplanıyor.
Soğuk değil bu,
Bu senin yokluğunun ateşi.
Donuyorum, evet,
Göğsümde bir kor
Kışın en karanlık gecesinde
Hâlâ kırmızı, hâlâ sen.
Rüzgâr sesleniyor pencerede,
Ben kulak veriyorum:
Sanki sesin,
Uzak bir şehirden,
Bana “gel” diyor
Ya da “gitme”
İkisi de aynı acı.
Ay ışığı vuruyor yatağa,
Parmak izlerin hâlâ orada,
Kar gibi beyaz,
Ama erimeyecek kadar derin.
Kış susturuyor her şeyi,
Kuşları, çiçekleri, zamanı.
Bir tek kalbim susmuyor;
Seni çağırıyor
Aydınlıkta, karanlıkta,
Asla vazgeçmeyecek.
Çünkü dışarıda her yer beyaz,
Bedri Demirpençe
