kül rengi gökyüzükül rengi bir gökyüzü başımı döndüren deliler gibi döneceğim sana, yıldızlarına şiirim altın mısralardan, inan! döneceğim, göreceksin bir sır gibi kaybol şimdi umutlarında; yol ortasında, çıkmaz bir sokaktasın soğuk her yer, durgun havalar; üşürsün, deli olma, benim gibi sırnaşık bir can taşıma bu hayatta oldum olası köleyim buna tutsağı olduğum düşlerimden çıkmam asla. kül oldu, hayaller savruldu bahtı kara bir çiçeğe döndü gönlüm ezildi bu yürek ağır gelir ve o adımlar yaklaştırmaz asla; seni bana, sensizliği verdiler, bir ilaç gibi; ne de olsa.. çok görüldü hiç sorulmadı ağlayan gözlere merhem bulunmadı, olmadı, zavallı yüreğim bir kuş gibi çırpınışlarda hayal oldu mezar oldu gözkapaklarım kapandığında, aklıma gelir sonu gelmiş gibi bir filmin tam ortasında dünya bulur, aradığını hayalin aklımdan hiç çıkmıyor ki. |