0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
31
Okunma
Nihal, ışığın en ince teline dokunur,
Gözlerinde sabahın altın zerreleri titreşir.
Karanlığın göğsüne serilen sessizlik
Birden aydınlığa dönüşür;
Ve sen, Nihal,
Kendi içindeki güneşi uyandırırsın.
Rüzgârın taşıdığı koku,
Unuttuğumuz duaların melodisidir,
Her adımın, her bakışın
Bir varoluşun sırrına açılan kapı.
Taşlar bile fısıldar adını
Ve zaman,
Sensiz geçen bir geceyi gölgelerle örter.
Ama sen, Nihal,
Modern dünyanın karmaşasında bile
Tasavvufun sessiz nabzını taşır,
Her nefesin,
Evrenin kalbine dokunan bir şiirdir.
