DüşlemeBir gelişin vardı senin, sevgilimdin adın anılırken rüzgarlarla yağmurdan önce suyun kokusunu serpiştirirdin avuçlarından. Bir yudum alsam - iki’nin hatrı kalırdı- gözlerim fenerlenir gülüşlerim kalkardı hastalıktan - uzun süren bir hastalıktan- sonrası güllük gülistanlık nefesinin değdiği sokaklardı. Alnımı yarıp / yarıp geçtikçe ikindi vakitleri hasretliğin öksüz koynundan kaçıp koşmak isterdim / hırla gürle koşmak adımlarım koparcasına akşamdan kaçarcasına koşmak. Bir gülüşün vardı senin, cennetimdin hep orda kalmak isterdim çekik gözlerin çukurlarında gamzelerinin uyumak geriye bir tek uyanmak kalsın isterdim. Bir de gidişin vardı senin, sevgilim bir uyumak kaldı geriye şimdi ve bir daha uyanmamak. |
Okyanus dalgaları gibi coşkulu
Titrer benliğim sarsılır bedenim
Pencereme değince akşam güneşi
Gözlerimi bağlarım gözlerine
Bir ışık yolu ile dolar kalbime
Aşkım ve akşam güneşi
Düşlediklerimizdi sayflara yazılan...
Usta kalem, yola devam...
Sevgilerimle...