5
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
160
Okunma
Yola çökmüş taşları dinliyordum
Deri değiştirir gibi kabarıyordu parkeler
Durmaya vakti yoktu göğün bile
Bunca yağmur yağmasaydı eğer
Zihnimi topladım otların arasından
Ne çok yeşermişlik
Dağları sürükleyen yüreğim
Gölgem ve ellerim
Hüzün halaya kalksa
Ben de eşlik etsem
İçimdeki kor ısıtsa her yeri
Mendil sallasa ellerim
Ağaçlar eğilip bükülse
Dallarını çıtırdatan kuş sesleriyle
Beynimi hoplatan bir büyük dans
Böyle başladı bütün yol hikayeleri
Yere omuz vermiş
Ömrümü izliyordum
Yüreğim havalandı ellerimden
Göğüm kadar derin
Bir insanlık payı
Gölgemden alıp göğe diktim
Katlandı içimde erdem
Döküldü bütün parkeler
...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz