0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
51
Okunma
Gazel
Gönlümde açtı yine bir mâvi deniz kim, ulu,
Sevda yeliyle coşar, artar o deryâ vücelû.
Lâkin ne gam, o denizin dibinde bir inci var,
Yâr’in hayâliyle pür-nûr, her derde şifâ-bû.
Aşk gemim yelkensizdir, dümeni yok, neyleyim,
Sensiz geçen her demim bir kuru toprak, bir çöl-su.
Gözlerin umman mıdır, kirpiğin yosun mudur bilmem?
Her bakışın bir dalga, rûhumu eyler mecnûn-hu.
Yanıp kül olsa bile bu fânî ten, bu âşık cân,
Yine de arar durur sende o visâl-i hoş-rû.
Ey Turhal, bu aşk ateşi sönmez bil ki tâ haşre dek,
Zira Hak’tan gelmiş bir sır, hem bürhân, hem rızâ-ku.
İsterse kopsun kıyâmet, batsın cihân bu mâvîye,
Aşk Turhal’a yeter dâim, olunca yâr ile yan-hu.
Hüseyin TURHAL
