0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Sen benden, benim parıltımı istedin.
Sönük ışığını beslemek için.
Ben de verdim, azar azar, inceden inceye.
Ta ki bir ayna karşısında
kendi yansımamı tanıyamayana kadar.
Ama ne oldu biliyor musun?
Sen benim ışığımla parlamaya çalışırken,
kendi içindeki karanlık daha da büyüdü.
Ve ben, o parıltıyı geri aldım.
Senin karanlığın, benim aydınlığımdan daha güçlü değildi.
Sen kaybettin, çünkü en değerli şeyi, beni, değersiz sandın.
