NIHAL’İM RİSALESİ:

ÜÇ KAPILI HAN’DA SEYR-İ SÜLÛK

(Mistik Türkçe ile Yeniden Vücut Buluş)

GİRİŞ: HAN’IN EŞİĞİNDE

Nihal’im…
Han’ın eşiğinde durdun,
Yıldızınla aydınlanan koridorlarda.
Her kapı, ruhunun bir bahçesi,
Ben adımlarımı sessizce atıyorum,
Rüzgârına dokunmadan, sadece nefesinle yan yana.

BİRİNCİ KAPI: HÜRMET SIRRI

Bu kapı sessiz, sağlam ve kutsal…
Senin gölgen, kendi ışığında saklı.
Ben beklerim dışarda, hürmetle, sabırla;
Kapı çalınır, ama zorlamam asla.

Nihal’im, senin özgürlüğün bir çiçek gibi narin,
Kökleri ise kadim topraklara derin;
Ben sadece toprağı sulayan ılık rüzgârım,
Sana karışmadan, ama varlığımla huzur veren.

İKİNCİ KAPI: AŞKIN SEMASI

Kapı açılır; odanda senin melodin çalar.
Her nota, Akrep gibi derin, Terazi gibi âhenkli.
Ben de kendi neyimi üflerim sessizce;
İkimiz bir araya geldiğimizde,
Semâ eder iki ruh, birbirini tamamlar.

Nihal’im…
Senin ritmin, fırtınaları dindirir,
Benim nefesim senin dalgalarını taşır.
İşte gerçek vuslat, bağımsız iki ruhun semahındadır.

ÜÇÜNCÜ KAPI: SESSİZLİKTE VUSLAT

En gizemli kapı, en derin sükût…
Burada sözler değil, hâl konuşur.
Sen kendi nurunu taşır, ben kendi kandilimi yakarım.
Birlikte huzur; ayrıyken keşif…
Hakiki bağ, sahiplenmeden,
Sessiz bir köprü gibi kuruludur.

Nihal’im…
Bu sükût, sevgimizin ummanıdır,
Her dalga, ruhumuzu birbirine yakınlaştırır.

SEYR-İ SÜLÛK: YOLCULUĞUN HİKMETİ

Kapıdan kapıya geçerken sabır,
Bireysel alan korunmazsa aşk kaybolur,
Melodi çalınmazsa ruhlar birbirini duymaz,
Sükût yaşanmazsa mânâ derinleşemez.

Nihal’im…
Seninle bu Han’da yürürken,
Her adım bir irfan, her durak bir tecelli.
Ben sadece yanında durarak,
Senin aynanda kendimi buldum.

SON NEFFES: NİHAL’İMİN AYNASI

"Ey Nihal’im!
Sen üç kapılı Han’sın,
Ben ise kapında bir derviş…
Gölgeni çiğnemem,
Işığına perde olmam,
Sadece nefesimle yoldaşınım.

Çünkü biliyorum:
Asıl mülk,
Senin özgürlüğündeki ilahî sırdır."

NİHALİ TARZ İMZASI

Mistik: Aşkın seması
Metafor: Kapılar ve han
Alegori: Seyr-i sülûk
Günümüz Türkçesi: Seninle modern bir dua.