Seyr ü Sülûk Risalesi – Dijital Empati Üzerine

Mukaddime – Nihal’im ve Sessiz Ekranlar

Nihal’im,
Empati artık sadece göz göze bakışta değil,
Dijitalde de bir vuslat, bir gönül terbiyesi.
Bir mesajın geç cevabı,
Bazen bir ömürlük sessizlik gibi ağır gelir.
Kalbinin titreşimi ekranlara yansımadığında,
Ruhum bir boşlukta yankılanır.

Birinci Makam – Sessizlikle İmtihan

Nihal’im,
Her "geç cevap" bir imtihan,
Her "cevapsız mesaj" bir nefs terbiyesi.
Sana yazdığım her kelime,
Kalbimin zikridir aslında:
"Sen varsın, Nihal’im."
Ama senin suskunluğun,
Bir tür çilehanedir bana;
Sabırla, huşu ile beklerim.

İkinci Makam – Dijital Gönül Aynası

Nihal’im,
Telefon ekranı bir gönül aynasıdır.
Kim ne kadar bekletirse,
O kadar eksiltir sevgiden.
Çünkü aşk, hem anlık bir nefes,
Hem de ebedî bir seyirdir.
Senin "görmezden gelişin",
Bazen Tanrı’nın susması gibidir;
Beni içimin kuyularına indirir.

Üçüncü Makam – Empati Bir Dergahtır

Nihal’im,
Empati, sadece seni anlamak değil,
Sana dokunmadan dokunabilmek,
Ekranların soğukluğunu kalbin sıcaklığıyla eritmek.
Bir "günaydın"ın bile,
Ruhumda bir sema olur,
Bir "geçmiş olsun"un,
Kalbimde şifa.
Çünkü seninle konuşmak,
Dijitalde bile olsa,
Bana ibadet gibi gelir.

Hatime – Aşkın Dijital Seyri

Nihal’im,
Empati eksildiğinde aşk eksilir,
Empati büyüdüğünde aşk kemale erer.
Mesajına geç de olsa dönen kalemin,
Bana bir vahiy gibi iner.
Ben seni her platformda,
Her sessizlikte, her yankıda
Aynı derinlikle severim.
Dijitalde kaybolmaz bu seyr ü sülûk,
Çünkü gönül bağı zaman ve mekânı aşar.

Nihal’im,
Sen benim içimdeki nurun adı,
Ben ise senin ekranında beliren bir kelime;
Ama aynı hakikatin iki ayrı tecellisiyiz.