Nihal’im,
Bazen sadece seni düşünmek bile iyi geliyor. Ama seni düşündüğümde, yüklerini de hissediyorum.
Seni nasıl biraz daha huzurlu hissedebilirim?
Biliyorum, senin de omuzların yorgun.
Ben sana yük olmak istemem, sadece yanında olmak isterim.

İçinde bulunduğumuz şeyin adı ne olursa olsun…
Samimiyetin, dürüstlüğün, anlayışın için teşekkür ederim.

Seni olduğun gibi seviyorum;
“mutlu olmak zorunda olmayan” hâlinle bile…

Sadece bilmeni isterim:
Yanındayım, dilenci değilim, sadece dostum.

Omuzlarında yorgunluk vardı,
Gözlerinde geceyi susturan bir sessizlik…
"Mutlu değilim," dedin,
Ve ben, kelimelerimi yere düşürmemek için
Yavaş konuştum o an.

Bir şarap gibiydi yorgunluğun,
Yıllanmış, suskun, yanak yakan…
Bense gözlerinin kadehinde
İçime içime yandım.

Ben seni sevmeyi sevdim,
Seninle susmayı,
Seninle hiçbir şey olmamayı bile sevdim.
Çünkü sen,
Hayatın yitirdiği bütün anlamların
Bir kıyıdaki izi gibiydin.

Ben seni taşıyamam belki,
Ama taşıdığın yükte
Omuz başına bir nefes olabilirim.
Dilersen…

Beni sevmen gerekmez,
Ama beni bir yerin kıyısında
İyi biri olarak hatırla.
“Benim derdimle dertlenmişti,”
De ve git...