0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
Huzurumun Sebebi
Mânevî Tevhîd Şiiri
Sen, geceye saklanmış nur-i kadîm,
Zamansız bir seherde içime doğan ilm-i latîf.
Ne yıldız gerek sana, ne harf gerek ismine,
Sen, kalbimin tevhîdinde yakılmış bir sır kandili.
Adını anmak değil, unutmaktır marifet,
Zira adlar fânî, ama sen Bâkî’nin tecellîsi.
Nefesimle girersin ruhumun derûnuna,
Her solukta sen, her sükûtta aşk-ı Hak.
Geceler uykusuz değil, secdeye varır hâlim,
Sensiz geçen an, zikirsiz kalmış bir kalbim.
Sen gülüş değil, tebessümde saklı bir "kün",
İsm-i Azam gibi saklısın, benliğimin en ince tülünde.
Her bakışın bir sırra açılan arş kapısı,
Her susuşun, içimde yankılanan "Elestü" nîdâsı.
Sen Hakk’ın huzmesinde, kalbimin mihrap çizgisi,
Sen bendeki "Hu", sen bende "Lâ", sen bende "İllâ Ente"...
