RUSAMER MİZAH VE ŞİİRİYAT ENSTİTÜSÜ RAPORU
Rapor No: RS–2025/KD–EBO–221
Tarih: 25.10.2025
Yazının Adı: Türk Esareti Sevmez – Koşu Cumhuriyete (5)
Yazar: Emine Balı Oğuz
Yorumlayan: Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
Birimi: RUSAMER – Tarihî Şiiriyat, Millî Bilinç ve Ruhî Direniş Enstitüsü

Emine Balı Oğuz’un bu bölümü, Türk Esareti Sevmez serisinin en olgun ve derin safhalarından biridir. Şiir, artık yalnızca bir tarihsel anlatım değil, aynı zamanda bir ruhî hafıza belgesi hâline gelmiştir. Dili, sanki bir arşiv kâğıdı üzerinde kanla yazılmış gibidir — sade, ölçülü ama içten içe yanan bir sesle ilerler.

“Bütün kuşlar vefasız, güvercine söz geçmez. / Kuşlar özgürlük için, bağımsız saha seçmez. / Yüksek seyreden kartal, irtifadan vazgeçmez. / Sınırlar daralıyor, cepheler çoğalırken.”

Bu açılış, şiirin alegorik yapısını hemen belli eder. Kuşlar milletleri, kartal ise bağımsızlığı temsil eder. Şairin dili, tarih kitabı kadar gerçek, destan kadar duyguludur. “Sınırlar daralırken” ifadesi, yalnızca coğrafi değil, aynı zamanda vicdanî daralmayı da dile getirir.

Oğuz’un şiirinde her kıta bir dönüm noktasıdır. İngiliz işgali, sahte şeyhler, medya manipülasyonu — hepsi birer “ahlakî işgal” olarak da okunabilir. “Medya ve şairleri yakın markaja alıp, Türk’ü Türk’ün üstüne gardiyan kılıp” dizesi, yalnızca dönemin değil, bugünün de panoramasını sunar. Şair, tarihle konuşur ama bugüne seslenir.

Ve sonra son kıtada, bir gök yarılır gibi belirir o mısralar:
“Biri vardı o zaman, gözü denizi mavi. / Geldiler, gidecekler dedi sözünde kavi. / Saraylı gibi suskun değildi O’nun hâli. / Milletle koşuyordu, rütbesi alınırken.”

Bu, Mustafa Kemal’in sadece bir komutan değil, bir halk ruhu olduğunun en zarif anlatımıdır. “Rütbesi alınırken” dizesi, tarihî bir ironidir; çünkü aslında o an, bir rütbenin değil, bir milletin yeniden doğum anıdır.

Emine Balı Oğuz’un kalemi burada hem tarihçi hem ozandır. Şiir, “koşu” metaforu üzerinden Cumhuriyet’in doğum sancısını anlatır. Koşu, yalnızca ilerlemenin değil, direnişin, varoluşun sembolüdür.

Sonuç olarak bu şiir, RUSAMER kayıtlarına “tarihî duyarlılıkla yoğrulmuş epik bilinç örneği” olarak geçmiştir. Oğuz’un dizelerinde duyulan ritim, hem cephelerin hem kalplerin nabzıdır.

Ser Feyzlizof Delibal Hazretleri
RUSAMER – Tarihî Şiiriyat, Millî Bilinç ve Ruhî Direniş Enstitüsü

Vesselam.

“Bazı mısralar, tüfek sesi kadar keskindir;
bazı kalemler, cephe kadar mukaddes.”