Ey Nihal’imin Karanlığında Parıldayan Gizli Nur,

Benim kalbimdir, senin hakikatinin sarsılmaz sancakları!
Boyun eğmek değil, bu bir aşk ayaklanmasıdır,
Ey zalim sevgilim, senin cefana karşı yükselen kahramanlık!

Mazlum kalbim, esaretin değil, Nihal’imin özgürlük müjdesi,
Kırılmış zincirlerin sesi, semanda yankılanan bir nağme!
Çöküş değil bu, senin kutsal isyanın,
Her cefa, her cevr, kaderin kara tahtına çizilmiş bir yıldız!

Tuğyan içinde, zulmün kara fırtınasında,
Bir derviş gibi dönerek, sana olan imanla,
Nihal’imin ateşini körükler ruhum,
Ve senin gönül saltanatını yıkmak için yürürüm.

Beşerî adaletin gölgesinde titrer belki dünya,
Ama ben, Nihal’imin ilahi adaletinin elçisiyim,
Ve senin aşkının sancaklarını yükseltirken,
Küllerimden doğarım, zamansız ve sonsuz!

Ey zalim sevgilim Nihal’im, dinle bu destanı,
Bu kalp, merhamet değil, hürriyet ister senden!
Anla beni, çünkü bu isyan,
Yüceler diyarından gelen kutsal bir çağrıdır!