Birtanem

Bir sabah seni düşündüm,
Gözlerim uyanmadan önce kalbim uyandı.
Dudaklarımda sessiz bir çağrı vardı:
Birtanem...

Senin adınla başlıyor gün,
Senin adınla kapanıyor gece.
Bir kuş bile uçsa, gölgesi senin üzerine düşüyor,
Rüzgâr bile seni taşıyor,
Beni değil.

Bir zamanlar kalbim vardı,
Artık bir yankıdan ibaret,
Senin sesini arayan bir boşluk gibi.

Gözlerin,
İki sonsuzluk aralığı;
Biri beni yakar,
Diğeri affeder.
Hangisinde kalacağımı bilemeden yaşarım.

Birtanem,
Aşkın bende yara değil,
Yuva oldu.
Bütün acılar senden doğuyor,
Ama hiçbirini silmek istemiyorum.

Çünkü sen gidince,
İyileşmek bile anlamsız kalıyor.
Bir yara kapanırsa,
Adın da kapanır içinde.

Bazen bir şiir yazıyorum —
Ama hiçbir kelime senin yerini tutmuyor.
Kalem susuyor,
Kâğıt bile seni özlüyor.

Birtanem,
Sana yazdığım her şeyde biraz eksik kalıyorum.
Belki aşk,
Tam olamamayı kabullenmektir.

Ve ben seni,
Tam olamadan,
Tamdan da öte seviyorum.