Yazgıma giydirdiğim kefeni
Ellerimle parçalamadan
Az biraz öncesiydi
Teneşirde paklayıp düşüncelerimi
İki başı mamur bağladım
Bende kalanları


Düşmenin zarafetini
Üşümenin her haline dolamıştım
Soğuk odalara kilitledim
Az biraz sonrasında
Bilirsin
İnsan
Düşer
Bazen


Rüyalarda dolaştım bir müddet
Seninle hep aynı noktada
Karşılaşmalarımız vardı
’Hayat’
Koymuştum
Adını


Evleri saran huzuru bilir misin
Camdaki tüllerin
Bahar rüzgarlarıyla
Sallanışı gibiydin
Yüreğime;
Tadını ve kokusunu
Hiç bilmediğim
Polenler taşımıştın günlerce


Soğuk odalarda uyuttuğum
Düşlerim vardı
Düşüşlerim
Yüreğin,
Kalburüstü haliydi duygularım


Başka nasıl yaşardı insan
Kendi ölümünü yıkayan bir gassalken
Bilirsin
Düşer
Toprağa ansızın
İnsan
Düşer


Soğuk odalardan sonsuzluğa
Nasıl havalanacaktım
Ve nasıl yazacaktım
Dirilişimi


Bilirsin işte;
Kendi öyküsüyle
Büyür insan

ŞuLeCan