1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
136
Okunma
Bedelini ödedim ben bu özgürlüğün,
Penceremden sökülen
Sonsuz kırmızıydı.
Ve tam üç yıl yedi ay on iki gün
Unutulan ismimdeki tek hece.
Gözlerimden süzülüp
Bir bürokrasi saati gibi
Düştü yere.
Artık kimsenin gölgesi kalmıyor
Kadıköy’ün erken feribotlarında.
Oysa ben sana kalabalıkta gülümsemeyi
Yasaklamıştım, sırf bu yüzden.
Ruhumun eskimiş tarifi,
Sabahın köründe kalkıp
O aynı sesi
Dinleme hakkıydı.
Şimdi özgürüm ya,
Her şey daha büyük bir gürültüde
Olanaklı kılıyor sessizliği.
Asıl yasak buymuş meğer:
Geri dönüp borcunu ödeme
İhtimalini
Unutmak.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz