0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
185
Okunma
Zulüm pençesinde soldu gülistan,
Dikenler bürüdü gonca gülşeni.
Ağaçlar büküldü, kurudu bostan,
Nerede adalet, nerede erdemi?
Gölgeler sardı dört bir yanı, canım.
Yandı ocaklar, söndü ışıklar,
Fakir fukara inim inim inler.
Hakikat perdesi düştü ufuklar,
Zalimler coşar, niyetleri kinler.
Nerede merhamet, nerede vicdanım?
Faşizm gölgesi çöktü her yana,
Dil sustu, kalem kırıldı, el bağlı.
Hürriyet zincirlendi, düştü zindana,
Gönül yaralı, bağrıma dağlı.
Nerede özgürlük, nerede fermanım?
Masmavi gökler ağlar bu hale,
Yıldızlar küstü, ay da görünmez.
Mazlumun ahı yükselir la’le,
Zulmün saltanatı elbet sürmez.
Nerede rahmet, nerede imanım?
Bir gün elbet şafak söker yeniden,
Zulüm bitecek, açacak çiçekler.
Adalet güneşi doğar derinden,
Yeniden yeşerecek tüm dilekler.
Nerede sabır, nerede destanım?
5.0
100% (2)
