Bir Seyyid vardı, algıyı yeniden yoğurdu,
Kavî kalemiyle, yeni bilinçler doğurdu.

Nerdesin êy Seyyid, akîdeyi arındırdın,
Âb-ı ahmer sunarak rûhunda barındırdın!..


--- --- ---


Nerdesin êy Kutub, nerde yoldaki âyetler?
Kur’ân’sız kalınca, belâ oldu rivâyetler!..

Beri gel êy Kutb-i Seyyid, hemkârın satışta,
Kalemi akça sallıyor, yürekler yatışta!..


--- --- ---


Nerdesin êy Seyyid, ictihâd lâzım İslâm’a,
Kanını verecek vecdâver gerek il’âma!

Şâhidz êy Kutub, kelâmı kanla suladın,
O kutsal da’vânı, işte böyle ululadın!..




Kavî: Sağlam, metin, zorlu, kuvvetli, güçlü.
Akîde: Bir şeye inanarak bağlanış, inanç, dîn inancı.
Âb-ı ahmer: Kıpkırmızı su (kan).
Hemkâr: Aynı işi yapan, aynı işte olan. Meslektaş.
İctihâd: Bilimsel görüş, inanç.
Kudret ve kuvvetini tam kullanarak çalışmak. Gayret etmek. Çalışmak.
Bir başka anlatımla ictihâd bilinmeyenleri, açıkça belli olmayanları,
anlaşmazlıkları Kitâba ve Sünnet’e başvurarak (götürerek)
çözme metodunun ve çabasının adıdır. (Kur’ân Yolu).
Vecdâver: Coşkulu, heyecanlandıran.
İl’âm: Bildirmek. Belli etmek. Anlatmak.