Mamak’ta Sular Akmıyor

Mamak gariban, Mamak perişan,
Evde sular yok, hüzün deryası insan.
El yüz yıkamak rüya misali,
Kirle barıştık, sabır misali.

Saçlar matlaştı, yürek yandı,
Temizlik yok, huzur daraldı.
Su olmayınca ev bile dar,
Bir bardak su şimdi milyonlar kadar.

Tuvalete gitmek büyük dert,
Gitmemek bin beter, kalbi sızlatır sert.
Kokusu değişti evin havası,
Meğer suymuş huzurun baharı.

Bulaşık yığıldı, tencere dertli,
Mutfak sessiz, ekmek küskün, niyet tertemiz.
Sebze yıkanmaz, meyveye küskünlük,
Açlık değil, susuzlukmuş en büyük güçlük.

Duş almayı unuttuk, beden ağır,
Su yokken ruh bile daralır.
Çocuk anlamaz, suyu savurur,
Bizim gözümüzde o damlalar nurdur.

Kirli çamaşır dağ gibi oldu,
Gözüm gördükçe içim doldu.
Çeşme başı kalabalık, umut kuyruğu,
Bidon taşımak alın teri, sabır duvarı.

Pınarın sesi cennetten gelir gibi,
Bir yudum su şimdi bayram eli gibi.
“Misafir gelmesin” diye dua eder olduk,
Evimiz susuz, gönlümüz soluk.

Hafta sonu çeşme başı nöbetimiz,
Su ararken geçti ömrümüz, özetimiz.
Yemek bile korku artık, bulaşık derdi,
Su yoksa hayatın tadı da sona erdi.

Ey büyüklerimiz, halimize bakın,
Biz kanaatkârız, yeter ki suyumuz aksın.
Bir damla umut gönderin Mamak’a,
Rahmet misali aksın mağdur ocaklara.

Çeşmelerden aksın huzur yine,
Parlasın yüzler tertemiz suyla bir nehirde.
Susuzluk öğretti bize kıymeti,
Bir damla su, bin şükür niyeti.