Bilincim mayınlı bir alan
Seni her düşündüğümde ölüyorsun
Ve yaşamak,bir anlama biçimiydi
Bu ufacık ve acınası dünyada


Öyküleri biten insanlar yansıyor yüzümüze
Evlatlar kesiliyor sütten usulca
Ayrılıyor zaman anarahmine
Ellerimiz yarınsız bir dün ..




Sendin
Geceleri, içimdeki çok tanrıları saydıran
Şiirlerimi uçurumlardan aldın ,doruklardan
Sendin ,içimdeki kuşları susturan





Yüzümü dönüp ömür aynama bakıyorum
Dünümle bugünümü barıştıracak ne legal ne de illegal bir yol var
Sendin barış aynalarını ,hoş bir nağme ile beni kucaklaştıran

Bu şehirde, ellerimden tutan kitaplar ve sen...
Bir kitap okunuyor,bu şehirde,sensiz

Hatırla,
Yıldızlarla insanları birleştiren ahşabı boyadık
Güneşin alfabesini öğrendik
Işığı okuduk





Yüreğimiz yangın yeri
Doruklar doruklara gebe
Tanrıçalar tırmanışta
Misafir kim ola
Zeus muydu yoksa
Bir ulu çınar ta içimizde
Gezgin gezgin fısıldamakta
Yıldızları bahara saklamayı
Öğrenemedik
Yoksa mevsimsizlik miydi
Zehrimiz ve dermanımız
İşte bak
Mor menekşeler
Yine de açıyor
Şiir şiir bakan gözlerimiz isyanda
Ve büyülenmekte menekşeler
Şimdi sessiz saat vakti..


Arıkan Akar