Dudakların Toprak...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Her yağmurun bir hikayesi vardır...
Kimi zaman ölüm Kimi zaman doğum... Şehirler vardır Sokakları şen şakrak çocuk nidalarıyla çınlayan... Her yağmur yağdığında caddeleri ağlayan Işıkları boyunlarını büküp geceye karışan... Yağmurlarla özdeştir insanlar ve yaşadıkları şehir(ler) Kimi zaman hüzündür Kimi zaman mutluluktur sokaktaki çıplak yürekli çocukların ayakları altında... Ve Ben... Neresindeyim yağmurun... Bir buluttan düşen ölümmüyüm meleklerin kollarından... Ben şehre düşmeye hayran, düştüğüm şehirdeki insanlar bana... Hadi bir şarkı söyle şimdi bana Islığı rüzgarlar çalsın çıplak bedenleriyle... Şarkıyı sokak söylesin tüm kirli diliyle... Biliyorum Şiirden daha uzun oldu hikayesi... Kimi cümleler vardır, hikayesi kendini geçer... |
gözlerim kan ağlıyor...dilim seni...
yüreğimin ikindileri...
sana bulanmış...
kirpiklerimin dili
sana sızıyor...aşk gibi...
yüreğine sağlık...