Bedel
(Destursuzum, hal bilmezim
Geldin mi? Sefa bekleyenlere neşe dağıtsın Hoş geldin. Günahların yanında mı? ) En yeşil dilek ağaçları kurusun gidişlerine. Tüm tövbeler bozulsun. Canlar üryan kalsın, Canlar duldasız, sevdasız... Bütün yeminler utansın bozulmaktan. Bu kaçıncı umut yorduğum, vaatsiz gelişlerine. Vedasına yandığım, Gelişine bin ayrılık adadığım. Ödeyemediğim kıpkızıl vebalim. Söylesene... Bu kaçıncı gebe kalışı sevincin, Nihayetlenmeyen. Sorulmadan bu kaçıncı hesap verişim. Hangi anahtar kilitler seni kaburgalarımın altına. Kaç muska zapt eder, hangi ferman seni bana emreder. Usandı titrek gözlü ceylanlar kanamaktan Söylesene... Kaç gidişin bir ölüm eder. (Geldin ya!! İrem avuçların yine bana Kor’a yanmak ne ki? Günah sen olduktan sonra.) |
ve insan haykırıyor: ben gelyorum ey aykırılar...
selam ile...