Zaman, sessiz bir işçi gibi
Kalbime kazıyor izlerini.
Her saniye bir harf,
Her dakika bir kelime
Ve hepsi senin adın.

Günler geçer,
Ama sen orada kalırsın.
Saatler döner,
Ama adımların iz bırakır
Damarlarımda.

Gece çökerken
Hatıraların ışığı parlar.
Bir mum gibi yanar,
Sessiz, ama canlı
Ve ben hep izlerim.

Zaman bazen yavaş akar,
Bir saat bir ömre eş değer.
Senin gülüşün düşer aklıma,
Bir ömür gibi uzun,
Ama bir nefes kadar kısa.

Ayın gölgesi düşer kalbime,
Senin varlığınla büyür.
Her evre, her ışık kırıntısı
Seninle doludur,
Ve ben kaybolmam orada.

Bir an gelir
Bir şarkıyı dinlerim tesadüfen,
Ve zamanın işlediği iz
Sanki yeniden ortaya çıkar:
Sen, her notada, her ritimde.

Kimi zaman hüzünle akar,
Bir nehrin ağır suları gibi.
Ama zaman biriktirir de
O nehirde seninle yıkanırım,
Sonsuz bir dinginlikle.

Damarlarımda dönen kan
Her an seninle çarpıyor.
Zaman, bu kanı
Adını tekrar tekrar söyleterek işliyor,
Ve ben biliyorum, unutmak mümkün değil.

Bir fotoğraf, bir dokunuş
Bazen bir yıldız kayması
Ve kalbimdeki zaman
Yavaş yavaş büyüyor,
Sana dönüşüyor.

Her sabah uyanış
Bir kez daha işliyor zamanı.
Gün boyunca biriken
Anılar, gülüşler, hüzünler
Hepsi seninle birleşiyor
Ve kalbimde çiçek açıyor.

Bir gün döner bakarsam geriye
Zamanın işlediği izler
Bir yol haritası gibi uzanır
Ve her yol seni gösterir,
Her iz seninle doludur.

Ve bil ki;
Zaman ne kadar geçerse geçsin
Kalbim, seninle işlenmiş
Bir mücevher gibi parlar.
Sen, o işlenen zamanın en değerli taşısın.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(11 Eylül 2025)