2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
114
Okunma
Gözlerin…
birdenbire kesilmiş bir elektrik gibi
karanlığa bıraktı beni,
o karanlıkta yalnız nefesimi dinledim.
Şehrin bütün ışıkları sönse de
bir tek senin yüzün kalıyor içimde,
yarım bir cümle gibi,
tamamlanmamış bir şarkı gibi.
Biliyorum,
aşk bir yaradır bacım,
ne kadar bastırsan da sızlar,
Attilâ’nın dizelerinde yanar
Cemal’in dudaklarında kanar.
Sokak lambalarının altında
sigaramı yakarken düşündüm seni:
Dumanı göğe değil,
sana yazılmış mektuplara benziyordu,
hiçbirine adres koyamadım.
Bir gün dönersen —
ben yine aynı köşedeyim,
aynı isyanı taşırım ceplerimde
ve aynı kırılganlığı saklarım gözlerimde.
Çünkü aşk dediğin şey
kimsesiz bir meydanda yankılanan
bir çocuğun çığlığıdır,
susmaz, unutulmaz,
sadece biraz daha derine gömülür.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz