0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
70
Okunma
Bugünlerde içimden geçen kuşlar,
kanat çırpmadan ölüyor penceremde.
Gözlerime ağır bir gölge kondu,
gülümsemelerim düştü,
sanki kimse eğilip almadı yerden.
Sözler boğazımda yarım kalıyor,
bir cümleye başlıyorum,
gerisini susmak büyütüyor.
Bir şehir dolusu insan var,
ama içimde kimsesizlik çınlıyor.
Bir omza yaslanmak isterdim,
ama omuzlar uzaklaştı,
ellerim boşluğu kavrıyor.
Bir yağmur gibi serinlesem,
bir ateş gibi yanabilsem,
ama ne ıslanıyorum ne ısınıyorum.
Mutluluk geçip gitti önümden,
adını bile sormadım.
Arkasında bıraktığı sessizlikte
yalnızlığımı yeniden tanıdım.
5.0
100% (2)
