Şafakla çıktım kendimi aramaya
Yatağımın üzerinde Fatiha süresi
Kırkım çıkmış
Bilmiyordum ..
Ne au revoir,ne hoşça kal
Yoksul bir ölüm,tüm dillerde



Palmiyeler uyumakta gözlerimin derininde
Katıksız bir altın damla gibi
Bir bahar bozgunu
Avuçlarımı üflüyorum
Siliniyor çiçeklerin izleri
Sesim sesime düşüyor
Çığlığım benden uzaklaşmakta
Kardan bir köşe yastığı
Belleğimde dinlenmeye gebe bir memleket
Dirilerin dillerinde devrik cümleler
Ölüler ,hikayeleri daha iyi anlatır



Bilirim bin fermanla suların tasfiye edilişini
Korkarlar sulardan
Yüzmekten yorulmuş bir mülteci nesliyim
Ve bu yüzden ellerim sert ve kocaman





Bilirim barbar derimin altındaki pusuyu
Tutkulu kumarın beni sardığını
Herkesin bana oynadığını
Nefretlerini bana boşaltan okları
Ve aldırış etmeden yürümeyi
Yokuş aşağı şarkı söyleyerek


Bilirim aramızdaki uçurumları
Siz ve ben..
Biri,ruhumuzu üflesin
Helva yiyelim
Barışalım..


Bilirim erken açan güllerden size vermeyi
Ve almayı sizden şiirlerimi
Biri ,bize şiir okusun
Barışalım..

Arıkan Akar