Kokunu sayıklamak..
Günümün dağınık yatağından
Söylemek isterim,
Erguvanımız tomurcuk verdi
Simitler artık daha taze geliyor
Sigarayı seni düşündüğümde içiyorum
Ki paketler yetmiyor...
Bir de hiçbir şeyi sana benzetemiyorum
Işığı,renkleri,sesleri
Özlemim artıyor o zamanlar..
Tuhaf..


Park kanepelerinde uzanan sevgiyi düşün Çıplak ayakları ve özgürlüğü
Şarabı çalmak gölgelerin alınlarından
Anılar kanıyan bir renk
Sen siyahı mı severdin Varta?
Doğru ya ,geceleri var olmak, yok olmaktan daha iyidir ,derdin


Adını söylemekten korkuyorum Varta
Gergin yüzlü bir adamın direnci azalır
Usumda akıl almaz bir yoksulluk
Korkuyorum Varta
Kaybetmekten değil
Adını unutmaktan
Senden başka birşeyin olmadığı bu dünyada

Susuyoruz
Sustukça derine düşüyoruz
Kim kurtaracak bizi bu kuyulardan
Adını bir ip gibi bağlıyorum
Gökyüzü bizimdir şimdi
Yükselmek
Semaları görmek

Kendime acıyan bir sevgi
Ve sonra benziyorum uzun çarşılarda dolanan bulanık adamlara
Oysa ,eskiden
Beylik harfler çıkardı ağzımdan
Bir bıçak gibi keskindi parmak uçlarım
Ne oldu bana Varta?

Belki beklemek şiirlerin ömrünü uzatır
Şimdi sana şiir yazdığımı falan düşünürsün
Utanırım en derinden !



Bir şey söyleme ne olur
Sôylersen
Adını unutmaktan korkarım Varta..
Sen susuyorsun
Mevsimler küsüyor
Adın bende; Tanrı’nın çileli bahçesi