GÖTÜRSEN BAHAR GELİNCEBin dallıyla gelen yörük, Akar omuzlardan örük, Zannedersin bir can erik; Koca Yayla’nın yolunda, Heybesi ince dalında. Çiy çiy teri düşer yüze, Güzelliği terütaze, Bir kez uğrar mola bize; Can suyudur ayranımız, Yanyana düşsün adımız. Yürü sen güneşe karşı, Senin yüreğinde çarşı, Bizim kisi it dalaşı ! Götür bizi de yaylaya, Düşür dizinde Leyla’ya... Uğradık kötü kazaya, Hasret kaldık biz kuzuya, Seninle aynı yazıya; Düşürseydi felek bizi, Boş koymazdı elimizi. Düşer gönlüne dolunay, Ne yıl bilirsin, ne de ay, Hesabını parmakla say; Anlama ne imiş cebir ! Burda hayat, kabir kabir... Biz bildik de ne oldu ki ? Bir derdimiz oldu iki, Her gün yeriz zakkum kökü; Gidelim derken halaya, Uğrarız bin bir belaya... Çevir yüzünü ovaya, Aç ellerini havaya, Su kalmazken bedavaya; Bize bir dua et e mi, Yıkasın kirli sinemi. Kim demiş ki bahtın kara ? Ver saçlarını rüzgara, Ayla yıka, günle tara; Sakın aynalara bakma, Bakıp da kaşını yıkma ! Eğer yıkılırsa kaşın, Burda biter benim işim, Düştük bir hayata, hışım ! Belalarla balayımız, Kalmadı hiç kolayımız... Sert düşüyor kırağımız, Kar tuttu gönül dağımız, Hem dalımız, budağımız; Bir derde düştüm delice, Götürsen bahar gelince... Hayrettin YAZICI |
ŞİİRİNİZ GİBİ MÜKEMMEL..
KUTLUYORUM GEÇTE OLSA AFFOLA...