Yakınmaya buket topladım
Küfür etmeden yağmura hiç
Aşk iki dirhem boğazımda
Vaveylâ bir güz gibi kalır mevsimlerde
Bir torba sözcüğüm yok
Ağzı bağlı
Mavinin bulutlara çığır açtığı
Mum gönlümü yakarken
Bir esareti haricâne
Yoksundum kendimden
Hiçe sayılmış
Küflenmiş bir hıçkırık tablosunu
Deler geçer gözlerim
Dolunay gibi bir ıslık sesine hasret
Tuvali mistik bir ruh vurur bedenime
Kimbilir ne kadar düşünmüşüm
Uykularda bölünmüşüm
Rüyalarda rûlet atmışım kendime
Öksüz bir harf yenilmiştir sözlerimle
Kibirli bir mizan ellerimi geçmişe bağlar
Yumruğum inciniyor
Yol var ki gecelerimi vurur bağlamına
Mantık toplamaz beni
Sezgiler turkuaz gönlünde ağlar
Acı vakit tanımıyor
Aptal bir teneke etrafında
Ateş cezadır suskunlara
Ve ölmüşse bir resim suratında
Genzi yanık bir vurgun dokuz köyden kovar
Niçin bu kadar yalan söyler sensizliğinin imgesi
Mutlu son olsun yarasaların yuva arayışı
Dönerken yara benzini siler süpürür
Kadife renkliydi ağıtlar çünkü ağır abilerde kalma
Maksat sokulmuş bir ok yürüyor ben de
Bir yay üflüyor sersem ve kudurmuş
Terbiye edilmiş bir şarkı yok ;lakin
Lâkindir yüreğimde...