Kader bizi rüzgar oldu savurdu
Vahdeti kaybettik ÖZÜ kaybettik
Ateş oldu hasretiyle kavurdu
Baharı kaybettik YAZI kaybettik

Yan yanayız ayrı devlet gibiyiz
Aynı dilde iki millet gibiyiz
Ben sana sen bana illet gibiyiz
Sohbeti kaybettik SÖZÜ kaybettik

Beton yüreklerimiz tutmaz yuva
Ne türkümüz kaldı ne uzun hava
Çal oynasın tıngır tencere tava
Türküyü kaybettik SAZI kaybettik

Üzüleceğimiz yere sevindik
Sevineceğimiz yere üzüldük
Kanadı kırık kuş gibi süzüldük
Yokuşu kaybettik DÜZÜ kaybettik

Makamdan anlayan makama koştu
Kiminde yok, kimi parayla çoştu
Şükür geride tamah yokuş aştı
Çoğunu kaybettik AZI kaybettik

Bir utanma vardı şimdi izinde
Gelen her görüntü dünya gözünde
Kıyamet günü sırat köprüsünde
Astarı kaybettik YÜZÜ kaybettik

Sevgi vefa bize yük olmuş dağdır
Gönül bağımız çok ince bir bağdır
Nerden nereye bu ne biçim çağdır
Dostluğu kaybettik NAZI kaybettik

Şair Ebuzer ÖZKAN


Gönül Dostlarndan

Birlik dedik ayrı yollara düştük
Kardeş iken küstük dillere düştük
Nefretle kinle ne hallere düştük
Ah kibrin yurdunda BİZİ kaybettik...
Mesut Tütüncüler