4
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
203
Okunma
Rüzgâr, eski bir ismi fısıldadı bu sabah,
kumlara gömülmüş bir mektubun sesiyle.
Her harf, unutulmuş bir bakış gibi yüzüme çarptı,
ve ben, o bakışta kendimi tanıdım.
Güneş,
bir zamanlar yazılmış ama okunmamış
bir şiirin son dizesi gibi battı.
Sayfalar uçuştu ardından,
her biri bir hatıra,
bir suskunluk,
bir yarım kalan cümle.
Rüzgârın hafızasında
sen vardın,
ve ben, o hafızayı dinlerken
kendime buldum.
Kalem-i Nejat
5.0
100% (8)
Cevap Yaz