Sessizlikgökyüzü mesken eyledi sevginin sonsuzluğunu yapayalniz sevdalar yaşadim hüznümle pismanliğin kalintilariydi yüreğin mazi yi aldim yanima ve yol aldim bilinmeyene sessiz çiğliklarla yürüdüm yarina çocukluğun masum dünleriyle susarak düşleyerek çaresiz kalarak yol aldim zamansizliğa bir an’i andim yalnizca iç çekişsiz nefeslere yazdim zulamdaki sensizliği hasret sevgi ve ölümu fisildayarak biraktim kendimi sessizliğe..... sağir eden sessizliğimde zamana akittigim gözyaşlarimla kaldim....... UMUT OZ |
mükemmel bir şey olmuş,beklemiyordum yani:)
şaka bi yane..
sen gerçekten mükemmel bir duygu adamısın umut sadecetam olarak ifade edemiyorsun kendini..
ama en iyisi buydu okuduklarım içinde...
gerçekten aksettirilmek istenen gaibe yolculuk ve yalnızlık duygusu öyle yalın ve bariz ki insanın içi titriyor...
en kötüsü de o zaten değil mi?
sağır eden sesszilik...
suskunluklar başımızı ağrıtr çoğu zaman ki benim de ağrıyor...
mükemmeldi canım kardeşim...
herşey gönlünce olsun...