TOZLU RAFLARA SIKIŞMIŞ HATIRALAR

Tozlu raflara sıkışmış hatıralarım var,
Bana unuttum sandıklarımı her sustuğumda yeniden hatırlatan.
Bir zamanlar değerli olan şeylerin,
Nasıl da sessizce unutulabildiğini öğrendim onlarla…

Anladım ki, her şey kalmaz taze,
Her iz hep görünmez kalmaz.
Hatıralar bile yorgun düşer bazen.
Toz tutmuş anılardan öğrendim.
Tuttuğun şey,
Sana yük olmaya başladığında bırakmayı bilmelisin.

Geçmişte kalanı saklamak değil,
Onunla helalleşip yoluna devam etmek gerekir.
Bir rafa kaldırdığın her şey seni geçmişte tutar,
Sen fark etmeden.
Ve bazen, hayatın durduğu yer
O rafa sıkışmış bir anıdır.

Anladım , mesele unutmak değil,
Hatırlarken bile acımamayı öğrenmekmiş.

Tozlu raflara sıkışmış hatıralarım var;
Ama artık biliyorum onlara her baktığımda
Ağlamak değil, Teşekkür etmek gerek.
Çünkü bana nasıl yürümem gerektiğini
Kaybettiklerim öğretti.

Geçmişe saygı, geleceğe yol…
İşte o yüzden
Hatıralarımı saklıyorum,
Artık onlarla yaşamıyorum.