2
Yorum
7
Beğeni
4,5
Puan
77
Okunma
Bazen sessizlik cümlelerden daha gür bağırır,
kelimeler tükenir, neyi nasıl söyleyeceğini bilemezsin, çünkü dil susar…
Akıl yorulur, ifade edemez hiçbirşeyi.
O an başlar kalbin kendi lisanı.
Kalp konuşur, kelimesiz, tarifsiz, öyle yalın bir halde..
Bir bakış, bir an, bir nefes kadar kısacık bir temas roman yazmaya yeter içinde.
Dil susar, kalp konuşur;
çünkü bazı duygular ilmek ilmek örülür
Sadece ruhun anlayabileceği bir frekansta titreşir.
Ne hesap verir o duygular,
Ne sebepleri vardır izah edecek kadar.
Sadece hissedersin ve anlarsın.
Dünyadaki en gerçek konuşma bile
sessizliğin içinden çıkar ve işte o sessizlikte öğrenirsin
Bazı gerçeklerin söylenmediğini sadece yaşandığını.
Dil susar evet…
Ama kalp her seferinde en doğru cümleyi yazar.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz