Kim önde kim arkada yarışıyor bilemem
Şiirle kucak atıp, deryada yüzüyorum
Şair değilim diye tevazudan gelemem
Heceyi fırça yapıp, tablolar çiziyorum.

Bu kulvarda koşarken, şükür olsun açıldım
Arifler meclisinde, ipek gömlek biçildim
Uluslararasında usta diye seçildim
Pir Sultan’la beraber yurdumu geziyorum.

Yunus bile kendine; “ne de güzel demişsin”
Hikmetli sözlerinle, “balu şeker yemişsin”
Tutmayın Türk’ün dilini, hecelerle emişsin
Ben de onun yolunda, durmadan yazıyorum.

Öldükten sonra kesin, kâğıt kalem bulamam
Burda olduğu gibi, sazımı da çalamam
Bozuk giden düzene, bigâne de kalamam
Bir rüzgâra kapıldım, önünde tozuyorum.

Yükü ağır olanın, dolmuyor ki çilesi
Nefsine uyanların, eksilmiyor hilesi
Ağzımdan ne çıkarsa, memleket meselesi
Hak adalet diyerek, ruhlara sızıyorum.

Senin neyine gerek, otur yazma diyorlar
Ebu Cehil olsa da, kuyu kazma diyorlar
Herkeslere kız ama, bize kızma diyorlar
Şeytanın oyununu anında bozuyorum.

Neyzemî susmak bilmez, son nefes son solukla
Davasında vazgeçmez, kan aksa da olukla
Akıllı insanların işi olmaz alıkla
Haramiler önümü kesse de uzuyorum.

Necati OCAKCI (Aşık NEYZEMÎ)

TEŞEKKÜRLER

Kalemim kaşınınca hiç durmadan yazarım
Haksızlık yapanlara babam olsa kızarım
Hiç acımam şiirle, fena hâlde bozarım
Gereken sözü seçip mısralar diziyorum
____ Şükrü Atay (Türkmenoğlu)