Gökten inmiş bir urgan gibi,
Anadolu’ya bağlandı kaderimiz.
Her karış toprağında
Bir dua, bir kurban, bir alın teri…

Bu son ocaktır,
Yani bu toprakta
Ne bir arşın hürriyet eksilir,
Ne de bir adım secdesiz kalır.

Nice rüzgârlar savurdu bizi,
Ama bu ocak hiç sönmedi.
Çünkü bu ocakta
Ateşi koruyan,
Gözle değil, gönülle nöbet tutanlar vardı.

Selahaddin’in nefesi
Kudüs’e ulaşan duadır.
Fatih’in miğferi
Kalbini fethin önünde çıkaran tevazudur.
Ve şimdi biz,
Onların ardında
Ezanla yoğrulmuş bir zaman taşıyoruz sırtımızda.

Bir çadır gibi gökleri geren atalarımız,
Göğü çökse de yere,
Bu ocağı yine yakar.
Çünkü bu ocak,
Topraktan değil,
İmandan doğmuştur!

Ey genç,
Ellerin silah tutmadan önce,
Secdeye değsin alnın.
Çünkü bu millete düşman dayansa da,
Duâ eğilmezse,
Bu son ocak asla sönmez!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(16 Temmuz 2025)