Kalbimin minberine
Cemre gibi düştü hasret,
Üç mevsimden geçti bu yürek
Ve hepsinde senin adını
Yağmurdan öğrendi...

Aybalam,
Ben seni anlatamadığım her cümlede
Bir dua gibi sustum.
Sustum ki,
Sesim kıyâmet olmasın sana
Kalbimden düşen
Bir "âmin" olsun sadece.

Bil ki Aybala,
Sevda artık bir sığınak bana
Senin sustuğun yerde
Ben secdeyle konuşuyorum.
Gözlerin hangi duanın cevabıydı bilmiyorum
Ama
Ben cevapsız kalan her şeyde
Sana inandım.

Ben seni
Aşkın vaktine denk gelen
Bir hicran gibi yaşadım.
Her sabah,
Kalbimde bir kıble değişiyordu
Senin adını andıkça.

Ve her gece
Gözlerime inen karanlık
Seninle aydınlanıyordu yeniden
Çünkü ben
Geceye bile seni emanet ettim.

Aybalam,
Biliyor musun?
Gönlümde bir Ay doğuyor hâlâ
Adınla başlıyor
Ve ben
Her doğan Ay’da biraz daha
Sana secde ediyorum…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(13 Temmuz 2025)