Gökyüzünden yüzlerine
Aksederken ışıklar,
Bilinmeyen bir diyarda
Şarkı söyler aşıklar.
Bağlamanın nağmeleri
Bir sevdaya davettir,
Herbir nağme gökten inmiş
Sanki birer ayettir.
Bir hicranlı aşk elinden
Boyunları bükülmüş,
Gönüllerdeki çağlayan
Şarkı olup dökülmüş.
Rüzgarın kanatlarında
Uçuşurken umutlar,
Katılır yağmurlarıyla
Bu mateme bulutlar.
Yıldızlar da öbek öbek
Saza eşlik ederler,
Kimileri efkarlanır
Gökten kayıp giderler.
Ellerinde karanfiller
Kanatlarında Mushaf
Yedi katlı gökyüzünden
İner melekler saf saf.
Bir ilahi emir ile
Hepsi selama durur,
İçlerinden biri çıkıp
En son vahyi duyurur:
’Mahşerde sevdaya dair
Bir mizan kurulacak,
Hiç sevmemiş olanların
Başları vurulacak!
Ölüm cezası bile
Sevmeyen için azdır;
Aşık olmak bundan böyle
Tüm insanlara farzdır! ’

18 Ocak 1997 Ankara